สี่ร้อยสี่

ฉันน่าจะระวังให้มากกว่านี้ ควรจะระวังให้มากกว่านี้มาโดยตลอด แต่ก็นั่นแหละ ฉันกำลังประคองม้วนผ้าครึ่งโหลไว้กับอก ทั้งผ้าไหมและผ้าฝ้ายทำท่าจะร่วงแหล่มิร่วงแหล่ ในขณะที่ใจฉันลอยไปอยู่ที่อื่นโดยสิ้นเชิง นึกถึงความตึงเครียดที่ยังค้างคาระหว่างฉันกับเจมส์ นึกถึงเศษเสี้ยวอดีตของเราที่ราวกับจะตามหลอกหลอนทุกย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ